Al-Qur’an sareng Ramadan: Henteu Ngan Sakeudengeun Dibaca

RMJABAR.COM - RAMADAN DEUI. Masjid sareng mushola beuki pinuh. Tadarus Al-Qur’an ngagema di mana-mana. Sapoe hiji juz, dua juz, malih aya nu langkung.
 

Nanging, abdi sering naros ka diri sorangan: beuki seueur nu maca, naha beuki seueur nu ngartos?
 

Abdi kantos ningali saurang nu maca Al-Qur’an kalayan gancang pisan. Saperti mesin. Saperti nu keur ngudag tujuan. Hapalan ayatna saé, nanging hartosna henteu dipikanyaho. Apal bacaanana, nanging henteu diamalkeun.
 

Dina hiji waktos, abdi kantos patepung sareng saurang hafiz ngora. Sorana saé, hapalanna luar biasa. Nanging, nalika abdi naros hartos salah sahiji ayat, anjeunna cicing. "Abdi acan ngadugikeun kana tafsirna," saur anjeunna.
 

Abdi émut kana dawuhan Imam Al-Ghazali, "Loba jalma nu maca Al-Qur’an, nanging sabenerna Al-Qur’an nu ngalaknatan aranjeunna." Kunaon? Margi aranjeunna maca ku lisan, nanging henteu ku haté.
 

Dina bulan Ramadan ieu, urang memang diajurkeun pikeun langkung seueur maca Al-Qur’an. Nanging, ulah mung janten kabiasaan tanpa ruh. Ulah janten hapalan wungkul, tanpa aya tapak dina kahirupan sapopoé.
 

Abdi émut kana cariosan Sayyidina Umar bin Khattab. Anjeunna peryogi sababaraha taun kanggo ngahapal hiji surat, Al-Baqarah. Sanés margi hésé, nanging margi anjeunna henteu badé ngalajengkeun kana ayat salajengna sateuacan leres-leres ngartos tur ngalaksanakeun eusina.
 

Ayeuna, seueur nu tiasa khatam sababaraha kali dina sasih Ramadan. Nanging, saatos Ramadan? Naha ayat-ayat éta masih aya dina manah urang? Masih tiasa nungtun kahirupan urang?
 

Ayeuna, abdi ningali kaayaan masarakat. Jalma-jalma sibuk pasea, silih nyalahkeun. Para pajabat perang lisan. Kawijakan mindeng henteu masihan mangpaat ka rahayat. Kaeureunan beuki nyata, nanging dipalalikeun ku rupa-rupa alesan.
 

Upami wungkul Al-Qur’an tiasa dipikaharti sareng diamalkeun ku sadaya umat, sigana nagara ieu bakal langkung tentrem. Pajabat langkung jujur, rahayat langkung sabar, pamingpin langkung adil.
 

Baheula, para ulama sapertos Imam Syafi’i henteu ngan ukur hapal Al-Qur’an ti alit, nanging ogé ngalaksanakeun unggal ayatna dina kahirupan. Henteu ngan ukur dibaca. Henteu ngan ukur dihapal.
 

Ramadan téh bulan Al-Qur’an. Nanging, sanés ukur kanggo nutup mushaf. Nanging kedah leres-leres nyampak dina manah. Kedah janten cahaya nu ngajurung lampah urang.
 

Sabab Al-Qur’an sanes sakeudengeun bacaan. Al-Quran téh pituduh. Sareng pituduh moal aya mangpaatna upami mung diwurukkeun tanpa pernah diamalkeun.