Dzikir, Doa, Jeung Ripuh di Mall

RMJABAR.COM - RAMADAN geus aya di tungtungna.
Moal lila deui, sora takbir bakal ngagema.
 

Tapi tingali, jalan macét.
Pasar swalayan pinuh.
Tukang parkir kacida sibukna.
Kasir capé henteu eureun-eureun.
 

Henteu sabab jalmi-jalmi rebutan pahala, tapi rebutan diskon.
 

Saperti biasa, sapuluh poé panungtung Ramadan leuwih dipikawanoh ku belanja batan ku ibadah.
 

Padahal, Rasulullah SAW justru langkung sibuk ku dzikir jeung doa.
 

Demi Lailatul Qadar? Engké Heula…
 

Poé anu leuwih utama ti sarébu bulan?
 

Sadayana tangtu apal. Tangtu kantos ngadangu. Tapi sabaraha anu sabenerna milari éta?
 

Masjid? Sepi.
Mall? Pinuh.
 

Padahal, ieu waktu anu paling mustajab.
 

Rasulullah SAW ngadawuhkeun doa ieu:
 

"Allahumma innaka ‘afuwwun tuhibbul ‘afwa fa’fu ‘anni."
(Ya Allah, Anjeun Maha Pamaaf, resep kana hampura, mangka hapunten abdi.)
 

Tapi anu leuwih sering kadéngé?
 

"Masih aya stok ukuran XL, Téh?"
 

Lamun Pamingpin Oge Milu Doa…
 

Di Arab, raja jeung para menteri sering katingali i’tikaf di masjid.
 

Di Indonesia?
 

Teu kaharti.
Sigana sibuk nyiapkeun Lebaran.
 

Padahal, pamingpin anu seueur dzikir jeung doa bakal leuwih bijaksana.
 

Khalifah Umar bin Khattab kantos nyarios:
 

"Abdi henteu sieun upami doa abdi henteu dikabulkeun. Abdi ngan ukur sieun upami abdi henteu dodoa."
 

Seandainya para pamingpin urang remen dzikir sareng doa, panginten kaputusanana bakal langkung adil.
 

Meureun kebijakan moal dicandak tina hasil survey elektabilitas, tapi tina munajat di sapertilu wengi.
 

Masih Hayang Sibuk Jeung Anu Séjén?
 

Ramadan meh lekasan.
 

Waktuna leumpang.
 

Akhir Ramadan sanés ngeunaan sabaraha loba barang anu geus dipésér.
Tapi sabaraha loba doa anu geus dipanjatkeun.
 

Masih aya waktos.
 

Rék balanja deui atawa rék ngadoa langkung seueur?